De eerste dagen in Vientiane zijn heel gezellig geweest, echt een soort vakantie. We kregen fietsen en zijn inmiddels aardig aan het huis gewend. Het is wel vrij warm, 27-28⁰ C overdag en 's nachts en het is dus erg fijn dat er overal ventilatoren zijn, zelfs op het terras buiten. Zulke dingen vallen je in de eerste dagen op. In een restaurant krijg je hier altijd ijs in het bier. Eerst een beetje vreemd maar we zijn er al helemaal aan gewend. We hebben inmiddels een bankrekening geopend en wat geld gewisseld, dat kost wel een paar uur. Een sim-kaart kan je overal op straat kopen. Ik heb wel 5 keer meer betaald (€ 4) dan in de volgende winkel. Alles is hier op straat te koop, vooral heel veel eten. Niet iedereen is er even op gebrand om iets te verkopen. Als ze merken dat je geen Lao spreek verwijzen ze je naar een volgend stalletje of halen er iemand, meestal een teenager, bij. Ik heb ook gezien dat ze zich verstopten toen er een buitenlander wat wilde kopen.
Boodschappen doen was ook een hele ervaring toen we wat keukengerei wilden halen. Midden in de stad een enorme winkel waar we alles konden kopen wat we nodig hadden, behalve een blikopener. Tijdens het boodschappen doen viel ineens het licht. Tien minuten in een pikdonkere supermarkt. Heel speciaal. Het afrekenen was ook een ervaring. Er moest een bonnetje komen en dat moest met de hand geschreven. Dat duurt natuurlijk even, hun eigen schrift enzo. Na een half uur schrijven en alles nog eens tellen werd me duidelijk dat ze de kassabon uit de kassa niet konden lezen omdat het in het Chinees was. Het was een Chinese winkel toch. Wel even goed je te bedenken dat het voor Indonesiërs en Indiërs en Kenianen ongeveer het zelfde moet zijn geweest met Engels en Nederlands.
Het fietsen door de stad is heerlijk. Druk verkeer; maar als je Amsterdam gewend bent. De fietsen hebben geen licht en bel en niemand maakt zich daar druk om. Hand uitsteken is er natuurlijk ook niet bij. Je bent wel veel mobieler en Vientiane is een stad waar je gemakkelijk de weg vindt. Eén kant is de Mekong en dat is een prachtig oriëntatiepunt al is er nu bijzonder weinig water en zie je de rivier alleen in de verte.
Gister nog een afscheidsfeestje van een Duitse VSO-ster. Het begon met een ceremonie door een oude dame. Een soort gebed rond een eenvoudig altaartje van bloemen (afrikaantjes) bananenbladeren en kaarsen. Daarna wenste iedereen elkaar het beste en een gezellig feest. Er was eerlijk eten en er werden nog lang pannenkoekjes gebakken. De muziek was Karaoke. Iedereen vond dat erg leuk en deed mee. Er zijn veel traditionele liedjes en ook het personeel van het VSO kantoor deed enthousiast mee met zang en dans. Veel min of meer populaire Europese liedjes zijn ook in speciale karaoke versies gemaakt. Het beeldmateriaal erbij is wel heel speciaal en heeft weinig relatie met de tekst. Een liefdesliedje met beelden van Londen en ik zag windmolens en de metro van Zuidoost langskomen. Andere songs werden weer begeleid door nogal wulpse beelden van blote borsten en billen, soft porno bijna. Je verwacht dat niet, omdat de mensen over het algemeen verlegen en ingetogen zijn.
De terugweg door een uitgestorven hoofdstad, op de fiets natuurlijk over een brug waarvan de houten brugdelen allemaal loszaten en wat dus een enorm lawaai maakte. Vanmorgen uitgebreid boodschappen gedaan op een enorme markt. Er zijn hier niet veel tekorten. Heel veel import uit Thailand en China. Telefoons e.d.in overvloed maar ook op het gebied van eten zeer veel keus. Levende vis (karper?), levende kikkers en een zeer uitgebreid assortiment aan kruiden en groenten.
jn
