maandag 25 april 2011

Sierplanten



De lessen Lao (we gaan nog steeds vooruit, dank u) werden deze week afgesloten met een tripje naar Thailand. Omdat we nog niet officieel aan het werk zijn, zijn we nog steeds hier op een 30 daags toeristen visum. Dat kan eenmaal verlengd, maar daarna moet je het land uit en een nieuw visum kopen als je terug komt. We zijn dus met de bus over de Vriendschapsbrug over de Mekong gereden, hebben in Nongkhay wat inkopen gedaan en toen met de tuk-tuk terug en met een nieuw visum terug in Vientiane gekomen. Een vreemde operatie. Als het goed is, was dit de laatste keer en hebben we binnen afzienbare tijd een werkvergunning en de daarmee verbonden verblijfsvergunning die een jaar geldig is.

Ik vond het verschil tussen Laos en Thailand niet zo groot. De sfeer is vrijwel gelijk; Thailand is rijker, we waren in een enorme TESCO supermarkt, en er is veel meer te koop en veel spullen zijn er goedkoper. Maar in Vientiane is ook alles wat je nodig hebt te krijgen.

Ik wilde ook al een tijdje iets schrijven over de planten die je overal ziet. Ik kan me niet herinneren dat ik ergens anders zoveel pot- en sierplanten heb gezien. Bij veel huizen staat een hele rij potten met verschillende planten soms om de grens van het erf aan te geven. Er zijn ook opvallend veel plaatsen waar je tuin- en sierplanten kunt kopen en alle toebehoren. Kleine tuincentra, tot midden in de stad. Ik heb al eerder geschreven over de bloemenwinkels waar je bloemstukken en kransen kunt kopen. Je hebt al een heel aardig bloemstuk voor 35.000 Kip (€ 3,50) Bossen bloemen en boeketten heb ik hier nog niet gezien
In de tuincentra zijn alle toebehoren voor tuin en balkon te krijgen: mest, potgrond, potten en veel planten. 

Ook zijn er struiken die in bijzondere vormen zijn gesnoeid die populair zijn want je ziet ze bij veel huizen. Bij het huis waar we als volunteers wonen ben ik begonnen met het water geven van de planten in potten die er nogal armetierig uitzagen. Het is leuk om te zien hoe snel alles is opgeknapt en jammer te bedenken dat, als ik in Pakxong zit, de taak van het watergeven waarschijnlijk niet wordt overgedragen. We hebben hier verschillende planten, veel broedblad, Christusdoorn met zeer grote bloemen, verschillende soorten Agave en Aloë. Ik heb zelf ook een en ander verzameld dat verbazend snel groeit. Een cassaveplant, een avocado, tomaten en peperplantjes, papajazaailingen, zoete aardappel van een knop aan een schil en verschillende onkruidjes die ik er aardig uit vond zien.



Zo begin ik dus mijn dag met een kwartiertje watergeven na het ontbijt. In een grote pot ben ik ook begonnen alle groente- en fruitafval te bewaren om alvast wat compost te maken, dat gaat heel snel hier. We zijn hier per slot van rekening om het biologisch tuinieren te stimuleren. Ik heb er veel plezier in vooral omdat alles hier zo lekker snel groeit.

zondag 17 april 2011

BpiiMay Lao, Lao Nieuwjaar.



14, 15 en 16 april zijn de drie dagen waarop het Laotiaanse Nieuwjaar gevierd wordt. Onze taalleraren, hadden ons al een beetje voorbereid op wat er komen ging en geprobeerd er voor zich zelf nog wat extra vrije dagen uit te slepen. Uiteindelijk hebben we deze week, maar één dag les gehad. Op straat begon de voorbereiding bijna ongemerkt, er kwamen steeds meer stalletjes met kleding met grote bloemenmotieven, je zag ook veel waterpistooltjes en ‘Supersoakers’ verschijnen en het begon op te vallen dat je wel erg veel jongens zag met geblondeerd haar of vreemde patronen in kleuren op het hoofd.

We werden op verschillende plaatsen uitgenodigd en het bleek dat het feest altijd ongeveer het zelfde verloop had. Eerst lekker eten en drinken, veel BeerLao en dan wordt het al gauw een water ballet. Je krijgt water in de nek, onder het uiten van de wens: gelukkig Nieuwjaar (sabaidee bpiimay) Dan komt er ook nog iemand met talkpoeder of lipstick en het eindigt met flink wat shampoo in het haar. De speciale kleding met bloemmotieven is van katoen en dan erg praktisch. Ik ben bij dat ik ook een Bermuda in stijl gekocht heb.
 Niet alleen de feestgangers, maar ook iedereen die voorbij komt op fiets of motor wordt nat gegooid en geleidelijk aan veranderd de hele stad in een water gooiende massa. Auto’s met groepen jongeren smijten water in het rond en worden op hun beurt bekogeld met plasticzakjes met water en soms met kleurstof. Het is een wonder dat dat allemaal in een heel gemoedelijke sfeer blijft verlopen omdat er echt wel eens een voorruit sneuvelt of een projectiel erg ongelukkig en pijnlijk aankomt. Ik heb motorrijders zien stoppen om het wat makkelijker te maken om ze nat te gooien. Het is echt niet mogelijk om droog door de stad te fietsen, dus telefoon, portemonnee en laptop moeten in een plastic zak mee. Daar zijn natuurlijk ook speciale kleine waterdichte tasjes voor te koop.

’s Avonds waren er langs de Mekong twee grote dance podia van twee biermerken. Het dansende publiek werd daar van buiten natgehouden door een enorm waterkanon en van binnen door het bier natuurlijk. Al met al een sfeer die mij meer aantrekt dan het Nederlandse vuurwerk, maar het is hier 34C en ik zie Nederland nog niet kletsnat voor me op 31 januari.

De volgende dag wat meer ruimte voor reflectie; het is de traditie dat men de tweede dag probeert tenminste zeven tempels te bezoeken. Bij de tempels hebben de monniken de Boeddha beelden buiten gezet en die worden besprenkeld met geparfumeerd water. De monniken binden dan een wit, geel of oranje draadje om je pols waarbij een wens wordt uitgesproken. Je kunt zo een heel bosje draadjes om je pols verzamelen. Ze moeten er uiteindelijk vanzelf afvallen op den duur anders komt de wens natuurlijk niet uit.

Gister hebben Somnath , (de volunteer uit India) en ik nog een trip gemaakt naar Pak Leuk. Hij was uitgenodigd door een vriendin en we gingen met de hele familie in de pickup op weg voor een trip van 100 km heen en 100 km terug. Bij ieder feestje langs de weg, en dat waren er veel, een besproeiing, of een bekogeling, maar vanuit de auto werden ook veel voorbijgangers op fietsen en motors nat gegooid. Pak Leuk ligt aan de rivier Nam Leuk en daar hebben we gezwommen, lekker gegeten (vlees en vis van de barbecue) en de tempel bezocht om 9 uur ’s avonds waren we weer thuis, klets nat natuurlijk. Van mij mogen we het nu wel even droog houden.

maandag 11 april 2011

Nam Suang

NAFRI Veterinary Dept. Nam Suang

Vandaag, vrijdag 8 april, een welkome onderbreking van de Lao lessen. We maakten een trip naar Nam Suang waar een afdeling van NAFRI, de onderzoeksorganisatie waar ik in Pakxong voor ga werken, is gevestigd. We vertrokken om half 8 met de VSO auto en Kamlah en Tim de twee VSO vertegenwoordigers in Laos,  Nellie (de Keniaanse volunteer) en ik. Het duurde even om in de spits de stad uit te komen, maar we waren na ongeveer een uur op de plaats van bestemming. Daar pikten we Evangaline, een Filipijnse volunteer op en we gingen verder naar de bosbouw afdeling van Nafri, waar Nellie komt te werken. Een prachtig oud gebouw in het bos, waar je echt het gevoel hebt dat je in het oerwoud zit. Een redelijke hortus en een kwekerijtje, maar de grote aanplant (200 ha) lag honderden kilometers ver weg.  Hierna gingen we even naar het huis waar Nellie met Evangaline komt te wonen. Een mooi huis wel van baksteen, maar in de traditionele Laotiaanse stijl, dus op pilaren met een grote open ruimte onder het huis.

Op de werkplek van Evangaline, die veearts is op de veterinaire afdeling van Nafri, kregen we een rondleiding. De koeien zagen er niet best uit, er was een vrij groot probleem met voer aan het eind van het droge seizoen. De weiden zagen er ook niet best uit met veel onkruid. De geiten hadden ook de aanplant van groenvoer geplunderd en waren naar een afgelegen wei verbannen. Een geit had daar blijkbaar zelfmoord neigingen van gekregen en had zich verhangen in de heg. Dat werd gevierd met een barbecue en een kratje Beerlao. Het geroosterde vlees was lekker, maar er werd ook een deel van het vlees gekookt, met de ingewanden en een flink deel van de inhoud van de darmen en dat werd later als lekkernij gepresenteerd. Ik heb een klein stukje geprobeerd, maar het was niet erg lekker; wel zoet, want het was gekookt met een ruime hoeveelheid suiker.

Om 4 uur met Nellie de bus terug naar Vientiane genomen, want Kamlah en Tim waren al eerder voor een afspraak teruggegaan. De bus reed keurig op tijd en voor een vaste prijs werden we weer binnen een uur op het busstation van Vientiane afgezet. De bus was wel erg oud en hing met touwtjes aan elkaar, maar het reed prima. In Vientiane moesten we nog naar ons huis aan de andere kant van de stad zonder fiets. Onze eerste kennismaking met het openbaar vervoer. Kleine elektrische busjes, wat groot uitgevallen golfkarretjes, rijden een vaste route door de stad en stoppen op verzoek. Weer een vaste prijs van 2000 Kip (€ 0,20) Het was een leerzaam en leuk tripje en ik heb een beetje kennis gemaakt met de organisatie waar ik voor kom te werken. Veel mensen waren in Pakxong geweest en hebben het over het koude klimaat daar. Ik begin daar wel benieuwd naar te worden, maar de reis naar het zuiden duurt nog 3 weken.

maandag 4 april 2011

De inwendige mens.



Nog even een algemeen stukje tussen de taallessen door. Ik schat dat een groot deel van de inwoners van Vientiane afhankelijk is van de verkoop van voedsel op straat. Overal zijn kleine of grotere stalletjes waar van alles te eten te koop is. In de toeristenwijk worden ’s avonds hele trottoirs omgebouwd tot openlucht restaurant langs de Mekong. Je kunt overal voor een heel redelijke prijs eten (tussen € 1,- en € 7,-) Er wordt veel Kao Pad gegeten. Een soort Nasi, gebakken rijst met kip, varkens- of rundvlees, die altijd wordt geserveerd met een kom bouillon ernaast. Een ander populair gerecht is de “noodlesoup”  een bouillon met veel kruiden, wat vlees en mihoen of mie. 
Boullion erbij


De verjaardagstaart

Ook wordt overal op straat van alles geroosterd, er zijn veel verschillende worstjes te koop maar er worden ook hele vissen, kippen en zelfs varkens aan het spit klaar gemaakt. Voor het restaurant wordt dan een houtskoolvuur voor de barbecue aangelegd en dan moet het vlees natuurlijk regelmatig gekeerd. De mensen die dit doen zijn vaak uitgerust met een hoed en een grote lap voor het grootste deel van het gezicht. Van de week heb ik ook ontdekt dat je een grote zak kroepoek kunt kopen voor 50 cent, ongebakken kroepoek heb ik nog niet gezien. Er zijn ook uitgebakken stukjes varkenszwoerd te koop (Heten dat geen kaantjes?), gedroogde en gezouten vis, vers gemaakte noodles enz.
Zelf eten we, in het Volunteerhouse nog wat Europeser.   ’s Avonds koken we meestal met vier volunteers samen, meestal rijst met saus. De volunteer uit India had blijkbaar geen probleem met het maximum bagagegewicht want die heeft, behalve een grote hoeveelheid kruiden ook een hogedrukpan meegenomen om curry te kunnen maken. Met Nellie uit Kisumu hebben we ook een avond chapati gemaakt en gister heb ik nasi gemaakt. Het is leuk om samen te koken en te eten. Het is wel heel fijn dat er zoveel op de markt te krijgen is. Eigenlijk kun je bijna alles krijgen, verse vis, paddenstoelen, erg veel kruiden en groenten, vlees, taugé. Bloem voor de chapati was moeilijk te krijgen, daarvoor moesten we uiteindelijk naar een grote supermarkt voor tarwebloem uit Australië en ook gedroogde bonen en bijvoorbeeld paprika zijn niet gemakkelijk verkrijgbaar en dus duur. Je kunt hier wel Frans stokbrood krijgen, maar bruinbrood is onbekend. Als je het in de Pointit aanwijst denken ze dat dat chocoladecake is. Er zijn trouwens wel taartenwinkels, waar we voor de verjaardag van onze Filipijnse volunteer een mooie (erg zoete) taart kochten. In de kleine supermarkt hier om de hoek is jam, pindakaas, goede lokale honing en haring in tomatensaus is goed verkrijgbaar, maar ook b.v. blikjes leverpastei uit Denemarken. Ik heb ook een keer kaas gekocht, maar dat was geen succes, erg duur en niet erg lekker.
Ook wat drank betreft zijn hier niet veel problemen. Het bier, Beerlao, is uitstekend en wordt geschonken in korte glazen met ijs. Dat was wel even wennen. Het komt in flessen van 640 ml en de ober blijft bij de tafel staan om na twee slokken het glas bij te vullen en je van nieuw ijs te voorzien. Bij het luxe Tigerbeer wordt dit gedaan door mooie jonge dames in strakke blauwe jurkjes, erg verleidelijk, maar tot nu toe, voor mij, nog geen reden om van merk te veranderen. Sterke drank is ook volop te verkrijgen, maar alles wat wordt geïmporteerd heeft Europese prijzen. Er is ook een lokaal geproduceerde ” Lao whisky” een soort rijstbrandewijn. Best te drinken, ongeveer 40% alcohol en 5.000 Kip (± € 0,50) voor een kwart liter. Dat is dus goedkoper dan zo’n grote fles BeerLao die in de restaurants tussen de 8.000 en 15.000 Kip kost en in de winkel 7.000 Kip.