Trip naar het zuiden.

Omdat Flip nog een week vakantie had, zijn we na 2 dagen in Ituo weer vertrokken voor een reis naar het zuiden. We begonnen maandagmorgen om 8 uur door in de regen aan de hoofdweg te gaan staan, wachtend op wat langs kwam aan vervoer. Binnen 10 minuten kwam er een vrij grote tuk-tuk die ons meenam naar Pakse. In deze tuk-tuk kunnen mensen achterin aan weerskanten zitten, zo’n  5 aan elke kant op smalle bankjes en de middenruimte is voor bagage. We zaten er met 7 mensen in, heel ruim!. In Pakse meteen overgestapt op een wat grotere tuk-tuk, die ook nog een bankje in het midden had. Deze was met ons erbij echt afgeladen vol: Flip en Thij met de ruggen tegen elkaar op het middelste bankje  en Thij met zijn benen naar buiten, proberend een zak met 4 levende kleine biggetjes te ontwijken. Verder was elk  vrij plekje volgestouwd met plastic zakken groente, fruit, stokbrood, etc.  Bovenop de tuk-tuk lagen alle grote bagagestukken.

Eerst zijn we 2 nachten in Champassak geweest, een dorp aan de Mekong en op gehuurde fietsen  10 km gefietst naar de oude stad Vat Phu en de tempel daar. Dit complex ligt halverwege een berg, dus we moesten veel klimmen, wel via een prachtige oude, steile stenen trap. 

Mooie fietstocht tussen de rijstvelden door. De volgende dag met een minibus en twee keer met een pont  naar het gebied van de 4000 eilanden, in de Mekong delta. Nu, in het regenseizoen, zagen we  natuurlijk een heleboel van die eilanden niet, omdat het waterpeil te hoog is, maar nog steeds zijn het er heel veel. We hebben daar 3 dagen op het grootste eiland , Don Khong, in een prachtig hotel overnacht,  waar je ‘s avonds gewoon buiten op een verhoogde veranda kon zitten, zonder last te hebben van insecten.

Eén dag hebben we gebruikt voor een boottocht helemaal naar het zuiden, tussen alle eilanden door, prachtig. Op een ander eiland, Don Det, nog weer gefietst naar een punt waar je weer met een bootje naar Cambodja vaart om daar zoetwaterdolfijnen te zien. Er zijn er veel en regelmatig komen ze even boven water. Ze komen alleen hier voor en in Birma, dus  vrij zeldzaam. De Mekong kent hier vele stroomversnellingen, rotsen en watervallen. Een indrukwekkende rivier, zo groot, vooral nu het regentijd is. Overal zie je vissersbootjes netten uitzetten langs de kant of hout oppikken uit het water. Door de regen elders drijft er heel wat hout, tot boomstammen toe Het water stroomt erg hard hier.  Alle restaurants  hebben terrassen boven het water. Het is wel een toeristisch gebied.

De terugweg hebben we per minibus gedaan  (zeer comfortabel, want lang niet vol) tot Pakse. Daar hebben we samen met Vanna, een student van Flips Engelse les, alle inkopen gedaan voor de komende week op de markt (vlees, brood, boter, groente, fruit). Allemaal dingen die je in Ituo bij Flip niet kunt krijgen. En je hebt wat nodig als je ineens met z’n drieën bent! Een kleine tuk-tuk die eigenlijk alleen in Pakse rijdt, heeft ons helemaal naar Ituo gebracht. We hebben ons aan de hoofdweg laten afzetten, want we zagen die tuk tuk niet die laatste 800 meter glibberige zandweg nemen! Lopend ging het nog net!

Gastblog: Felice over verkeer in Laos.

Aan mij de eer ook eens een blogstukje te schrijven. Ik heb er ook tijd genoeg voor, want ik ben hier 5 weken. Ik was hier samen met onze zoon Thij die hier 3 weken is geweest en die we 15 augustus hebben uitgezwaaid op het vliegveld van Vientiane.

We hebben in drie weken heel wat afgereisd. Waar je bij aankomst meteen al niet omheen kunt is de enorme hitte: In Vientiane, de hoofdstad, was het bij aankomst ’s avonds om 6 uur 33 graden. Voor mijn gevoel is het niet lager geweest de eerste 4 dagen dat we in Vientiane waren. Dat kost veel energie: elk stukje lopen lijkt ver en je plakt de hele dag. Gelukkig was er een openbaar zwembad vlak bij het hotel.

Vientiane is een heel rustige stad. Langs de Mekong rivier zijn ze nu, met hulp van de Koreaanse regering, bezig een boulevard te maken met een parkje eromheen met bankjes, speelgelegenheid, pleintjes, en inmiddels staan ook al overal weer kraampjes waar je eten en drinken kunt kopen. Alles bij elkaar een grote ontmoetingsplek, waar het vooral ’s avonds erg druk is. Je kunt er heerlijk zitten op de trappen en over de Mekong kijken naar Thailand aan de overkant. Verder zijn er veel kraampjes met souvenirs voor de toeristen, die hier toch ook veel zijn.

Een prima vervoermiddel in Vientiane is de fiets. We hadden geluk dat we die van VSO konden lenen. Het verkeer is overzichtelijk, d.w.z. er zijn erg veel scooters, tuk tuks en ook best veel auto’s, maar men rijdt heel rustig en er wordt niet getoeterd, heel bijzonder! Verder mag je bij stoplichten altijd doorrijden als je rechtsaf slaat. Het enige wat je moet doen is goed op het verkeer om je heen letten want ze rijden dan wel heel kalm, maar aan verkeersregels houden ze zich niet, behalve stoplichten. Je wordt links en rechts ingehaald, er wordt geen richting aangegeven; je laveert er gewoon tussendoor en dat gaat prima. Wel staan de stoplichten erg lang op rood en dan is het erg heet in de zon!

Van de hoofdstad naar Pakse in het zuiden zijn we gereisd met een nachtbus. I.p.v. stoelen zijn er aan weerskanten van het gangpad 2 persoons bedden, een soort twijfelaars. Ze zijn wat kort ook. Er is plaats voor 50 personen in deze dubbeldekker en er is een w.c. aan boord. Je krijgt een flesje water, een deken en een bakje met rijst. Na 15 minuten rijden gaat het licht uit en omdat je niet echt rechtop kan zitten en nauwelijks naar buiten kan kijken door die heel kleine raampjes, ga je slapen, ook al is het nog geen 9 uur. De volgende ochtend om half 8 waren we in Pakse (zo’n 750km). Daar was een volkswagenbusje van het project van Flip om ons op te halen. Wel fijn, want zo konden we alle bagage kwijt en ook nog veel boodschappen doen, voor we naar Flips stek in Ituo reden.

Inmiddels hebben we die rit Vientiane-Pakse al drie keer met zo’n nachtbus gedaan, het kost maar 17 euro en elke keer hadden we een andere soort bus. Het werd steeds meer comfortabel: de laatste keer hadden we zelfs een lang bed, konden we rechtop zitten en hadden we grote ramen om naar buiten te kijken.