zaterdag 29 oktober 2011

Motorpech.



Mijn laatste blog sloot ik af met een opmerking over mijn gebroken cilinderklep. Ik had het geluk dat dat gebeurde vlak bij de werkplaats van een goede monteur. Het was wel 14 km hier vandaan, maar via de telefoon konden we contact houden. Het duurde even voor de goede nieuwe klep er was. Ik denk dat hij uiteindelijk uit Thailand is gekomen, maar na 4 dagen kon ik de motor ophalen. Ik kon meerijden met de staf die in Pakse naar een vergadering ging en ik was net op tijd terug voor mijn Engelse les om 9 uur.
Vrijdag avond ging ik zelf naar Pakse voor wat inkopen en om naar het afstudeerfeestje te gaan van Vanna, een van de studenten die ik hier heb leren kennen. Ik had een boek voor hem gekocht en hij belde om half 6 dat hij iets later thuis zou zijn als afgesproken omdat het erg druk was op de diploma-uitreiking. Om 10 voor zes, ongeveer op het moment van donker worden kreeg ik een lekke band. Er zijn overal in de stad en ook in dorpjes trouwens, werkplaatsjes waar je band kunt laten plakken. Die blijken alleen allemaal rond donker worden dicht te gaan. Een motor met een lekke band door donker Pakse rondzeulen valt niet mee en dat was ik al vrij gauw zat. Ik vond een guesthouse waar de motor op de binnenplaats kon staan en daar heb ik een kamer geboekt, om de hoek gegeten en ’s avonds een film op tv gekeken. Weer eens wat anders. De volgende morgen waren de werkplaatsjes wel open en kon ik mijn band laten vervangen. Er zat een spijker in van zeker 7 cm die natuurlijk een hele serie gaatjes in de binnenband had geprikt. Voor 40.000 kip (€ 4,-) zat er een nieuwe binnenband om.
De spijker en de klep

Toch nog even langs Vanna om zijn boek te geven. Daar ging het feestje eigenlijk nog door, er waren alweer minstens 10 man aan het ontbijt en ik kon ze er maar met moeite van overtuigen dat ik echt geen bier wilde om 10 uur ’s morgens met een flinke motorrit voor de boeg. Het was het plan om naar een andere vrijwilliger in Salavan te gaan, die net verhuisd is. Ik reed vanaf Tatheng samen met de vrijwilliger uit Sekong en we hadden een prima weekend. Salavan is warm, maar de vrijwilliger daar heeft nu een goed huis en na de lunch vertrokken we huiswaarts. 
Dat ging goed. In Pakxong koffiegedronken bij mijn Nederlandse kennis die daar een koffieshop heeft. We besloten samen te gaan eten in het restaurant vlak bij mijn huis. Vlak buiten Pakxong sloeg mijn motor ineens af en was niet meer aan de praat te krijgen. Bij een huis van iemand die op het Research Centrum werkt heb ik de motor achtergelaten in de hoop dat we iemand kunnen vinden die het probleem kan oplossen. We lieten daar ook het sleuteltje achter voor de monteur, maar de volgende morgen werd dat sleuteltje me weer beleefd terug gegeven. Dat was natuurlijk de bedoeling niet. Sleuteltje weer terug gebracht, maar de motor kon daar niet gemaakt dus woensdag hebben we met een klein vracht autootje de motorfiets naar de monteur gebracht die de klep had gerepareerd. Natuurlijk moesten we eerst een half uurtje wachten omdat het sleuteltje weer niet bij de motor was, maar alles is gelukt en ik vind het soms aandoenlijk te merken hoe mensen hun best doen om je te helpen en hoe dat dan mis gaat om een lullige reden.

Goed de motor stond dus weer bij de monteur 14 km bij mijn huis vandaan en zou vrijdag klaar zijn. Vrijdag maar eens gebeld; nog even geduld, zaterdag na 11 uur. Nou dat kwam goed uit want 2 collega vrijwilligers zouden zaterdag langs komen om samen naar Pakse te rijden. Dat deden we dus om een uur of 2, maar de motor lag nog helemaal uit elkaar en er moet een nieuwe bedrading in. Nou dat gaat nog wel even duren dus en moet maar even wachten tot ik terug ben uit Thailand. We gingen dus door naar Pakse waar ik de nachtbus naar Vientiane nam om morgen door te gaan naar de dokter in Udon voor de behandeling van de liesbreuk. Het motorverhaal krijgt dus een vervolg als ik hem op de terugweg ophaal.

vrijdag 14 oktober 2011

Bootrace.



Maandag hoorde ik dat er woensdag en donderdag geen les zou zijn omdat de studenten woensdag naar de tempel gingen en donderdag was een nationale feestdag in verband met de bootraces die door het hele land gehouden worden. Ik moest nog naar de bank dus ik ging woensdag om een uur of drie naar Pakse. De bank was helaas al dicht, maar het was druk in de stad. Ik ging naar het VSO vrijwilligershuis om Susan op te halen en we gingen toen het donker werd in Pakse eten. We liepen wat rond want het was overal erg druk en er stonden veel stalletjes langs de Mekong. Feestverlichting overal en de brug naar Thailand was mooi verlicht. Een beetje een sfeer zoals ik me dat bij Sail voorstel. We aten lekker bij een Indiaas restaurant en liepen nog wat rond. Overal waren platte bloemstukjes te koop. Later zag ik dat die gemaakt werden op een schijf van de stam van een bananenboom. De bloemstukjes werden overal langs de rivier te water gelaten en ze dreven dus op de rivier rond. Er werd ook hier en daar wat vuurwerk afgestoken. We zagen ook dat er Chinese lampions werden opgelaten. Witte papieren lampions van ongeveer een meter hoog waar een kleine fakkel onder hangt. Die fakkel wordt aangestoken en als de lucht warm genoeg is stijgt de lampion op. Mooi gezicht die opstijgende fakkels onder de lampions. Uit deze uitgebreide beschrijving is natuurlijk al duidelijk dat ik (en Susan) mijn camera vergat.

De volgende morgen waren de bootraces op de Sedong. Mooie lange boten die met zo’n 20 man worden gepeddeld. We begrepen de opzet niet helemaal maar het was een wedstrijd van dorpen tegen elkaar. Overal in Laos, waar dat kan, worden deze races gehouden. Het was een heel kleurrijk spektakel waar we bijna de hele dag van hebben genoten. 

Jammer dat het een groot deel van de dag een beetje druilerig was. Iedereen liep langs weerskanten van de rivier en over de brug heen en weer en af en toe werd een team aangemoedigd of stond er een muziek groepje op de brug om aan te vuren. De sfeer was heel relaxed en het was gezellig. ’s Avonds ook met Moses gegeten en door de regen weer terug gelopen. Al begrepen we niet veel van de hele opzet het was een goede aanleiding om BeerLao te drinken zoals Susan zei.


De volgende morgen naar de bank en terug naar Itu. Na 20 km motor pech. Gelukkig vrij dichtbij een kleine garage. Daar bleek dat een van de kleppen kapot was en vervangen moet worden. Het duurt 2 dagen voor de onderdelen er zijn dus ik hoop zondag of maandag mijn motor weer op te kunnen halen. Het laatste stukje van de reis dus in een overvolle tuk-tuk, maar gelukkig verder zonder problemen thuis gekomen.