Een ontdekkingstocht.

Het regenseizoen is hier in volle gang. Er stonden geen weekend tripjes op het programma dus zoek je een tijdvulling en ik wilde de omgeving nog wel wat meer ontdekken. Op mijn Duitse kaart stond een gebied aan de overkant van de hoofdweg aangeduid als “Dörfer der Bergvölker; Kaffeeanbau”. Dat had wel iets mysterieus, dus erop uit. Ik had al eerder een pad gezien dat er slecht uitzag, erg modderig, maar lopend ging het wel. 

Het was een aardig pad door nette koffie plantages. Hier en daar waren mensen aan het werk. Ik zag hoe je een aanhangertje met koffieplanten achter de bromfiets kunt hangen en ik werd begeleid door wat kinderen.

Ik had ook gehoord dat er in die buurt ook watervallen waren en inderdaad kwam ik al na een paar kilometer bij een ravijn met in de verte een waterval. Langzamerhand werd het pad smaller en ik liep langs een enorm ravijn met beneden de rivier. 

Uiteindelijk werd het pad vrij onbegaanbaar en ben ik maar teruggekeerd, maar het was echt een prachtige wandeling in een voor mij onbekend gebied vrij dicht bij waar ik woon.

In het werk zijn ook wat ontwikkelingen.

 Ik schreef al over de problemen bij de verlenging van mijn verblijfsvergunning. Die zijn opgelost met een tijdelijke verlenging van een maand. Toch heb ik naar aanleiding hiervan nog eens gekeken hoe de zaken er hier voor staan. Van de prachtige functieomschrijving komt niet veel terecht. Mijn belangrijkste taak is nog steeds het Engels geven. De woonomstandigheden zijn niet ideaal, zonder keuken en met een lek dak. Doordat ik me de taal niet voldoende machtig heb kunnen maken, ik scheef al dat het makkelijker is een taal te leren als je 26 bent dan op je 62^ste, blijf ik vrij geïsoleerd. 

Ik verwacht niet dat er in deze situatie nog veel verandering komt het laatste half jaar. Toen ik dat aan mijn VSO baas in Vientiane mailde, kreeg ik als antwoord dat het toch wel jammer was nu te stoppen. Hij verwacht dat er op korte termijn nieuwe kansen zouden komen bij het project van Village Focus International, waar ik in april over schreef. In de contacten met VFI zit vooruitgang, maar het is nog lang niet duidelijk op welke termijn ik daar zou kunnen gaan helpen. Ik heb dus voorgesteld aan VSO dat hierover en over mijn verblijfsvergunning duidelijkheid moet zijn voor ik over drie weken met Felice op vakantie ga. Het lijkt mij voor niemand nuttig om hier nog een half jaar ongemotiveerd te blijven, met maar een heel kleine kans dat er nog iets verbeterd. Ik ben dus ook bezig met een ontdekkingstocht binnen de bureaucratie waarvan de afloop nog niet helemaal duidelijk is.

Rocketfestival

Het is dan uiteindelijk toch gelukt om een Boun bang Fai (rocketfestival) mee te maken. Na een tip tijdens het koffie drinken en een telefoontje bleek er gister 1 July een festival te zijn zo’n 20 km voorbij Pakse in Phongthong distirct. Met Vanna uit Pakse daar gistermorgen naar toe. Het regende op de heenweg en het is de hele dag eigenlijk blijven miezeren. Dat zou het festival overbodig moeten maken want het doel van het afschieten van de grote vuurpijlen is het uitlokken van het regenseizoen.

Het festival terrein was bij een tempel in aanbouw. Het geld dat aan het festival wordt overgehouden wordt aan de bouw van de tempel besteed. Op auto’s en op stellingen stonden grote vuurpijlen van zo’n 2 meter tot wel 7 meter lang. Hier en daar werd nog kruit in de hulzen gestampt, maar de grote versierde raketten lagen al klaar. 

De lanceer inrichting was en enorme ladder waar de pijlen tegenaan werden gezet en met een lont afgestoken. De kleinere eerst en de allergrootste als laatste. Met veel geraas en rook gingen de vuurpijlen echt kilometers hoog de lucht in, spectaculair.

Het opwekken van de regen kan niet het enige doel van het festival zijn geweest want er was ook een dansgroep met beschilderde gezichten, die bier uitdeelde en die een grote houten fallus en een paar neukende poppen mee droeg. Ook werd er een trommel wedstrijd tussen dorpen gehouden waarbij steeds 2 trommels van een dorp tegenover 2 trommels van een ander dorp zo hard mogelijk werden bespeeld. Volgens mij ging het alleen om het volume; er werd ongeveer 30 seconden getrommeld en ik kon er niet veel lijn in ontdekken. 

Bij de tempel kon je ook een bord met munten kopen om in een heleboel gouden spaarpotten te doen. Je kreeg een afgewogen hoeveelheid munten en als je precies in alle potten één munt deed en er geen oversloeg of dubbel bediende bracht dat geluk.Je moest dus precies uitkomen met het aantal muntjes dat je kreeg. Terwijl ik stond te kijken is dat niemand gelukt. Opmerkelijk want in Laos zijn al zeker 30 jaar geen munten meer in omloop en er werden dus Thaise muntjes gebruikt.

Een leuke zondag dus. Inmiddels was mijn verblijfsvergunning 29 juni verlopen. De nieuwe kon VSO niet aanvragen omdat de functionerings rapporten over de vrijwilligers niet op tijd naar het ministerie van landbouw konden worden gestuurd.  De lokale organisatie waar de vrijwilligers voor werken waren in gebreke gebleven. Ik heb me hier nogal over opgewonden omdat ik het niet vind getuigen van veel waardering voor het werk van vrijwilligers hier. Inmiddels is mijn verblijfsvergunning tijdelijk met een maand verlengd en wachten we maar even af hoe dit verder afloopt.