Afscheidsfeestje.

Donderdag heb ik de laatste Engelse les gegeven. De studenten hadden een test gedaan en iedereen kreeg een mooi cetrificaat Daar waren ze erg blij mee. Ik heb geprobeerd zo eerlijk en objectief mogelijk de vorderingen van iedere student er in te verwerken. Ik ben natuurlijk al dagen bezig met op ruimen, inpakken en weggeven wat ik niet mee wil nemen. Wonderlijk hoeveel je in die 18 maanden alweer verzameld hebt. Nou ja dat gaat goed.

Gister was mijn afscheidsfeestje. Erg geslaagd. De leiding van het centrum had er werk van gemaakt. Er was een kalf gekocht voor op de barbecue en er was voldoende bier. Het kalf werd met een harde klap met een knuppel verdoofd en toen geslacht door in het hart te steken. Dat had ik nog nooit gezien. Wat ik ook nooit gezien had was dat de spieren in het vlees nog minstens een uur na het slachten allerlei samentrekkingen vertoonde. Heel eigenaardig.

Een groot deel van het vlees werd geroosterd, inclusief darmen, vaak met inhoud. Met galanga werd een soort bloedworst gemaakt, alles op traditionele wijze. Best lekker maar als je alles bij elkaar ziet denk ik er toch eens over om iets minder vlees te eten voortaan. Wat niet geroosterd werd ging in plastic zakjes mee naar huis. Ik heb eens verteld dat ook in Ethiopië wel rauw vlees gegeten wordt en dat verhaal moet ik eigenlijk bij iedere barbecue bevestigen, of men nauwelijks kan geloven dat dat ergens anders ook gebeurt.

In de middag werd er uitgebreid Pétanque (Jeu de boule) gespeeld. Onvermijdelijk in Laos en een serieuze zaak.

 Best gezellig en je leert dat spelletje hier toch aardig kennen. Je moet mee doen. Met de Karaoke heb ik dat, tot grote teleurstelling van mijn collega’s hier, weten te vermijden. Er zijn grenzen. Verder is het bier drinken nog een hele cultuur hier. Er werden door nieuwkomers nog een paar kratten bier aangeboden.

 Het bier wordt rondgebracht, vaak door één van de dames. Er is maar één glas. Eerst neemt de dame zelf een beetje en laat duidelijk aan iedereen zien dat ze drinkt, daarna gaat ze met het glas het hele gezelschap rond. Meestal wordt het laatste beetje bier in een soort plengoffer op de grond gegooid.

Als afscheidscadeau kreeg ik een afbeelding van een beroemde tempel hier in de buurt What Phu. Er zat een ontroerende speech bij en ik realiseerde me dat ik hier ondanks sommige tegenvallers toch een goede tijd heb gehad. Eigenlijk had ik de indruk dat iedereen kon begrijpen dat voor mij de tijd hier lang genoeg was geweest. Daar is vrede mee. Nu nog 2 dagen hier. Mijn uitrusting, koelkast, gastoestel, wasmachine e.d. naar Vientiane versturen (per bus) en vrijdag terug naar Nederland. Daar zie ik ook wel weer naar uit.