Gastblog: Felice over verkeer in Laos.

Aan mij de eer ook eens een blogstukje te schrijven. Ik heb er ook tijd genoeg voor, want ik ben hier 5 weken. Ik was hier samen met onze zoon Thij die hier 3 weken is geweest en die we 15 augustus hebben uitgezwaaid op het vliegveld van Vientiane.

We hebben in drie weken heel wat afgereisd. Waar je bij aankomst meteen al niet omheen kunt is de enorme hitte: In Vientiane, de hoofdstad, was het bij aankomst ’s avonds om 6 uur 33 graden. Voor mijn gevoel is het niet lager geweest de eerste 4 dagen dat we in Vientiane waren. Dat kost veel energie: elk stukje lopen lijkt ver en je plakt de hele dag. Gelukkig was er een openbaar zwembad vlak bij het hotel.

Vientiane is een heel rustige stad. Langs de Mekong rivier zijn ze nu, met hulp van de Koreaanse regering, bezig een boulevard te maken met een parkje eromheen met bankjes, speelgelegenheid, pleintjes, en inmiddels staan ook al overal weer kraampjes waar je eten en drinken kunt kopen. Alles bij elkaar een grote ontmoetingsplek, waar het vooral ’s avonds erg druk is. Je kunt er heerlijk zitten op de trappen en over de Mekong kijken naar Thailand aan de overkant. Verder zijn er veel kraampjes met souvenirs voor de toeristen, die hier toch ook veel zijn.

Een prima vervoermiddel in Vientiane is de fiets. We hadden geluk dat we die van VSO konden lenen. Het verkeer is overzichtelijk, d.w.z. er zijn erg veel scooters, tuk tuks en ook best veel auto’s, maar men rijdt heel rustig en er wordt niet getoeterd, heel bijzonder! Verder mag je bij stoplichten altijd doorrijden als je rechtsaf slaat. Het enige wat je moet doen is goed op het verkeer om je heen letten want ze rijden dan wel heel kalm, maar aan verkeersregels houden ze zich niet, behalve stoplichten. Je wordt links en rechts ingehaald, er wordt geen richting aangegeven; je laveert er gewoon tussendoor en dat gaat prima. Wel staan de stoplichten erg lang op rood en dan is het erg heet in de zon!

Van de hoofdstad naar Pakse in het zuiden zijn we gereisd met een nachtbus. I.p.v. stoelen zijn er aan weerskanten van het gangpad 2 persoons bedden, een soort twijfelaars. Ze zijn wat kort ook. Er is plaats voor 50 personen in deze dubbeldekker en er is een w.c. aan boord. Je krijgt een flesje water, een deken en een bakje met rijst. Na 15 minuten rijden gaat het licht uit en omdat je niet echt rechtop kan zitten en nauwelijks naar buiten kan kijken door die heel kleine raampjes, ga je slapen, ook al is het nog geen 9 uur. De volgende ochtend om half 8 waren we in Pakse (zo’n 750km). Daar was een volkswagenbusje van het project van Flip om ons op te halen. Wel fijn, want zo konden we alle bagage kwijt en ook nog veel boodschappen doen, voor we naar Flips stek in Ituo reden.

Inmiddels hebben we die rit Vientiane-Pakse al drie keer met zo’n nachtbus gedaan, het kost maar 17 euro en elke keer hadden we een andere soort bus. Het werd steeds meer comfortabel: de laatste keer hadden we zelfs een lang bed, konden we rechtop zitten en hadden we grote ramen om naar buiten te kijken.