Terug in Itu, of motorpech 2.

De Sunny Side up Party

Uiteindelijk ben ik dus drie nachten in het ziekenhuis gebleven en een dagje eerder dan de dokter adviseerde weer terug naar Vientiane gegaan. De busreis viel wel een beetje tegen omdat het erg warm was en de bus erg vol. In Vientiane had VSO een prettig hotel voor me geregeld, maar ik voelde me goed en kon ook als snel we een stukje fietsen. Een week na mijn ontslag uit het ziekenhuis moest ik nog een keer terug voor controle, maar alles zag er prima uit en toen heb ik daar een dagje in Udon gehad waar ik wat boodschappen kon doen.

In Vientiane werd op de dag dat ik terug zou gaan, een zaterdag, een feestje georganiseerd door de vrijwilligers daar. Ik heb toen mijn terugreis naar Itu maar een dagje uitgesteld. Toe, een Canadees-Birmese vrijwilliger, zou voor het eten zorgen, maar omdat zijn kookkunsten zich beperken tot het spiegelei, werd het een “Sunny side up” party. Het was erg gezellig en leuk om ook de nieuwe groep vrijwilligers (4 Filipijnen en een Nederlandse) te leren kennen.

Hier een link naar foto's van de party op Facebook.

 Zondagnacht terug met de bus en hoewel ik dus al gefietst had en zaden gehaald had met de brommer 17 km van Vientiane viel die tocht niet zo mee. Ik voelde elke kuil in de weg. In Pakse nog even boodschappen gedaan en met de tuk-tuk naar de plaats waar mijn motor stond. Daar was de garage dicht, maar gelukkig zag iemand mij zoeken en had ik na een half uurtje de motor terug. Lekker naar huis, waar de vorderingen met de kas ook gestaag voortgang hadden gevonden. We hopen volgende week de zaden die ik
meegebracht heb te kunnen zaaien.
Hier alle foto's van de kas tot nu. 

Veel plezier van de motor heb ik niet gehad want twee dagen later sloeg hij af op een stijl stuk en ik kreeg hem niet meer aan. Vervoer geregeld om de motor terug te brengen en toen bleek dat ze geen originele Yamaha klep hadden gebruikt, maar er eentje voor een auto hadden aangepast. Er moest een origineel onderdeel in. In Thailand kopen zou minstens een week duren. Ik belde maar even met VSO in Vientiane en die zeiden dat als ik de gebroken klep opstuurde ze wel voor een andere zouden kunnen zorgen. Maar hoe krijg ik die klep op het busstation in Pakse of Pakxong, zonder motor? Uiteindelijk heb ik maar de foto van de gebroken klep uit de vorige blog gestuurd met een zo goed mogelijke beschrijving. Touk in het VSO kantoor heeft daar direct werk van gemaakt (ze belde nog om het telefoonnummer van de monteur om hem met de onderdelenverkoper te laten praten) en ’s avonds kreeg ik een SMS-je dat het onderdeel op de nachtbus was gegaan en de volgende dag kon worden opgehaald. 

De volgende dag was er een vergadering in Pakse waar verschillende mensen van het centrum hier heen waren en na mijn telefoontje werd de klep bij de bus opgehaald en afgeleverd bij de monteur. De zegening van de mobiele telefoon en internet in de derde wereld. Nu maar hopen dat het niet al te lang duurt voor mijn motor weer in elkaar zit en dat het probleem definitief is opgelost, want ik merk wel dat ik zonder motorfiets hier wel erg geïsoleerd zit en voor veel boodschappen en contacten ervan afhankelijk ben.