VSO Volunteer conferentie.

Van woensdag 30 november tot vrijdag 2 december was er een conferentie voor VSO volunteers in Vang Vieng. Vanwege de lange reis, (11 uur Pakse-Vientiane en 4 uur Vientiane-Vang Vieng) leek het me beter de reis in twee etappes te doen. De week ervoor hadden we de eerste groentes in de kas geplant, bonen en komkommer en het lijkt allemaal goed op te komen.

 Zondag kreeg ik dan toch nog een telefoontje dat mijn motor klaar was, dus op weg naar Pakse heb ik mijn motor opgepikt en alles lijkt OK, behalve dat de tank, tot en met de reservetank, tot op de laatste druppel leeg was. Na een lekkere rustdag met wat zwemmen in Vientiane, dinsdagmiddag met alle 18 vrijwilligers door naar Vang Vieng. Vang Vieng is een echte toeristen plaats, vooral voor jongeren. Veel café’s waar je rustig met een blind paard naar binnen kunt en veel water vertier, kanoën, kabelbaantjes, trecking, tubing,  e.d. 

De conferentie was in een rustig hotel en we hadden de gelegenheid om kennis te maken met andere vrijwilligers en hun werk. De presentatie die had gemaakt van mijn werk werd goed ontvangen. Ik had een verhaal gemaakt over mijn gedachten tijdens de eerste voettocht naar mijn plek nu. We hadden het ook over de stand van zaken wat betreft het snel uitbreidende VSO programma hier e.d. Het viel mij wel op dat de Europese verwachtingen en opstelling bij groepsactiviteiten toch wel verschilt van b.v. de Aziatische volunteers.

 De Europese vrijwilligers, kritisch, assertief en actief, de anderen toch een beetje braaf en terughoudend. Er was ook een presentatie van een Amerikaanse volunteer die vanuit Thailand werkt voor groepen Etnische minderheden in Burma. Ook een lezing o.a. over de Lao cultuur van Mr. Sombath Somphone van PADETC. Hier een link naar PADETC. PADETC is betrokken bij leuke educatie projecten waarbij praktische leren van duurzame technieken en de uitwisseling tussen ouderen en jongeren leuk hand in hand gaan. Mr. Sombath’s reactie om een vraag van mij; “I can see from your question you are a wise men” stimuleerde mij niet echt. Daar moet ik nog mee leren omgaan. Het gaat vaak om mijn grijze haar, wat hier veel respect geeft, terwijl je in Nederland vaak juist positieve reacties krijgt op een actieve, jeugdige houding. Wat in dit verband nog wel leuk was, dat een nieuwe Filippijnse vrijwilligster van 39 zichzelf voorstelde als waarschijnlijk de oudste hier. Ik heb het maar als compliment opgevat.

De conferentie was een leuke ervaring met een belangrijke rol voor het sociale gebeuren onder het genot van BeerLao, dans en karaoke in de avonduren. Een beetje meer interactie tussen de deelnemers was mij welkom geweest, maar goed je moet iets te wensen houden. Vrijdag was er nog een bezoek aan een biologisch bedrijf waar ze moerbei bomen gebruikten voor thee, de vruchten voor sap e.d. De zijderupsen die er vroeger waren, waren inmiddels overleden. Er werd gezegd door het lawaai van de toeristenindustrie, maar of dat echt waar is? Het boerderij deel leek me niet erg productief, maar er waren leuke ‘mudhouses’ als toeristenverblijf. Eén zelf met een hout gestookte pizzaoven in de keuken. Hier een link naar hun site.

Vrijdagmiddag weer terug naar Vientiane over een vrij slechte weg (4 uur over 170 km) Zaterdag nog een afscheidsfeestje en dan met Susan en Somnath terug naar Pakse met de nachtbus om maandag weer in Itue te beginnen.