Een onverwachte verloving.

Mijn verjaardag werd, eigenlijk onverwacht, een heel gezellige dag. Er waren twee buurtgenoten van Angel en Marcel uit Almere op bezoek. Ze fietsen door ZO Azië en hebben sinds 1 januari al van Bangkok naar hier gefietst. De Nederlander die in Paksong woont kwam lunchen en er waren 4 mede VSO vrijwiligers uit de buurt. Een van hen, een Filippijn die in Sekong werkt, had al gemaild dat hij me een geheim ging vertellen. Hij had daarvoor op mijn verjaardag blijkbaar geen gelegenheid gevonden want hij mailde me ’s avonds dat hij zich op Valentijnsdag ging verloven met een Laotiaanse en of ik op zijn feestje kwam. Nou het is 90 km en ik heb nog steeds geen goede motor, ik moest er een Engelse les voor afzeggen, dus ik had mijn bedenkingen. Maar goed uit eindelijk ben ik een groot deel van de tocht samen gereden met de Indiase VSO-er uit Salavan.

In Sekong bleek het toch om een serieus feest te gaan. Er waren twee grote partytenten voor de deur geplaatst en de voorbereidingen waren in volle gang. José-Mario in het zwarte pak en zijn verloofde Bii in een prachtige Laotiaanse outfit. Het begon met een Basi, een boeddhistisch ritueel rond een soort altaartje van bloemen, met kaarsen en andere versieringen. Er wordt gebeden en daarna worden er katoenen armbandjes van het altaar gehaald die alle aanwezigen, onder het uitspreken van goede wensen elkaar om de pols binden. Het verlovingspaar krijgt hierbij in het bandje ook bankbiljetten geknoopt. Het paar wordt nog gezegend en alle aanwezigen krijgen een klein kaarsje in een bankbiljet gewikkeld. Toen er officiële papieren tevoorschijn kwamen en ik, samen met 3 anderen, ook als getuige moest tekenen begon het geheel toch wel erg de trekken van een bruiloft te vertonen.

Dan begint het feest met eten en bierLao drinken. Ook gaat het paar nog rond met een fles Johnny Walker. Wie dat wil krijgt een klein glaasje en betaalt daar een groot bedrag voor, om bij te dragen in de kosten van het feest. Er wordt dus lekker gegeten en gedronken en er wordt gedanst. Onder andere de Lamwong, waarbij mannen en vrouwen in twee kringen tegenover elkaar staan, langzaam rondlopen en wat wiegen en voornamelijk de handen ronddraaien. Vooral geen oogcontact.

Ik was van plan geweest om ’s middags weer terug te gaan, maar ik werd overgehaald om te blijven slapen en we hebben nog een gezellige avond gehad en de volgende morgen ben ik om 6 uur vertrokken en om 8 uur was is weer in Ituo om les te kunnen geven.