Boun Ban

Er is niet zo heel veel vertier buitenshuis in Laos. In Vientiane is bijvoorbeeld maar één bioscoop ver buiten het centrum waar alleen Thaise films draaien. Tussen december en het Laotiaanse  Nieuwjaar zijn er wel in veel dorpjes ‘dorpsfestivals’. (Boun ban) Bij de tempel worden, op een zaterdag, dan allemaal kraampjes opgebouwd en er komt een groot podium. Het heeft een beetje de sfeer van de dorpskermissen in Nederland. Er zit altijd ook een religieus tintje aan zo’n festival daarom is het op het tempel terrein. Er wordt ook vaak geld ingezameld voor nieuwbouw van de tempel.

Het is de gewoonte dat je bij kennissen in het dorp waar de boun ban is op bezoek gaat en daar eet. Het is traditioneel eten en overal is er bami die veel op spaghetti lijkt die kant en klaar wordt gekocht. ’s Morgens komen tuk-tuk’s vol met pakken bami uit Pakse om die in het dorp waar het feest is te verkopen. Bij het opscheppen begin je met fijngesneden bananenbloemen, sperziebonen, kool en munt op te scheppen daar de bami overheen en dan een paar scheppen behoorlijk pittige soep. Dat alles wordt goed door elkaar gehusseld en met stokjes opgegeten. Er zijn ook bijgerechten als, geroosterd vlees, sausjes, worstjes e.d. De soep verschilt per gezin en is van kip, vis of varkensvlees.

Ik had al een lijstje met adressen die ik moest bezoeken voor de dag begon en tijdens mijn tocht kwamen daar nog enkele telefonische uitnodigingen bij. In totaal heb ik 9 bezoekjes afgelegd. Iedere keer wat eten, gelukkig steeds minder en natuurlijk bier drinken. Al met al een opgave om op de been te blijven, maar wel gezellig en goed voor het onderhouden van de sociale contacten.

’s Avonds was er dansen op het tempel terrein. Daar werd ook behoorlijk gegokt, vaak dobbel spelen met een manier van inzetten zoals je bij roulette hebt, maar ook zag ik balletje-balletje. Lao houden van gokken en spelen. De dag werd besloten met een uitgebreid dans festijn. Veel jongelui en opmerkelijk goede life muziek. En gitaar, een bas, een keyboard en een drum en een flink aantal zangers. Ik heb er 5 geteld. De meeste nummers begonnen vrij rustig, maar ieder nummer kreeg halverwege een enorme tempoversnelling en dan werd er heftig bewegend gedanst. Ik heb ook meegedaan en ik moet zeggen dat het goed voor je ego is om als 62 jarige gecomplimenteerd te worden door jongelui omdat je zo modern danst. Complimentjes geven is een nationale sport zal ik maar zeggen. Opvallend was ook dat er later op de avond een behoorlijke groep (10-12) zeer opzichtige travestieten mee kwam dansen. Er werd een beetje om gegniffeld en mensen stootten elkaar aan, maar niemand leek er verder aanstoot aan te nemen of aandacht aan te schenken. Leuke dag gehad, maar ik ben wel blij dat zoiets maar één keer per jaar is. Nu op naar het Lao Nieuwjaar.