Het verkeer

Het VSO wagenpark

Als ik op mijn fiets door Vientiane rijdt, voel ik me redelijk op mijn gemak. Mijn fiets ervaring in Amsterdam komt we trouwens wel goed van pas. Het verkeersbeeld wordt beheerst door het grote aantal motorfietsen en bromfietsen. Toch zie je ook vrij veel grote auto’s, misschien meer dan je in een communistisch land zou verwachten. Toyota hilux in alle varianten overheerst, open, dicht met een laadbak, met twee rijen stoelen en allemaal mooi opgepoetst. Je ziet ook wel een grote Mercedes hier en daar. De wegen zijn heel breed over het algemeen, en het verkeer vrij rustig, er wordt niet overdreven hard gereden en je ziet weinig vrachtverkeer. Toch zijn er tijdens het spitsuur al heel wat opstoppingen, vooral bij de stoplichten. Bij ieder groot kruispunt staat een wachthuisje voor de verkeerspolitie. Bij zo’n opstopping gaan verkeersagenten alleen of met z’n tweeën op het kruispunt staan om met armgebaren en een schril gefluit het verkeer te regelen. ’s Avonds rijden is ook een bijzondere belevenis, onze fietsen hebben geen licht of bel en daar lijkt niemand zich druk om te maken. Ik heb besloten toch maar een paar lampjes aan te schaffen, maar ik kon de HEMA nog niet vinden. Veel auto’s hebben wel een bijzondere verlichting; ik heb al een paar keer gedacht dat er een blauw zwaailicht achter me aankwam. Dat zijn dat blauwe led-lampjes in de achteruitkijkspiegels of ergens anders aan de auto. Ook zie je fel blauwe of groene verlichting onder de auto’s.  Zou dat nog enig nut hebben? Je hoort wel veel over ongelukken en je ziet ook wel eens wat gebeuren, meestal met motorfietsen. 

Het verkeersgedrag is ook wel eens wat onberekenbaar. Het is hier niet vreemd om met de fiets, motor of zelfs de auto een stukje, of een wat langer stuk aan de verkeerde kant van de weg tegen het verkeer in te rijden. Wel verontrustend dat je merkt dat je al naar een paar weken geneigd ben om dat ook te gaan doen. Even draaien op de weg als er een klein gaatje is gebeurt  ook nogal eens. Vaak wordt er onverwacht snelheid verminderd, men is hier terughoudend in het opvullen van de kleine gaatjes. Voorrang is in hoge mate van toeval afhankelijk, je rijdt een rotonde of een kruispunt op en je rijdt door tot je merkt dat een ander ook het plan heeft om door te rijden, degene met het meeste fatsoen, of met het kwetsbaarste voertuig stopt dan maar even. Het blijft dus wel even oppassen, al heb ik me nog niet onveilig gevoeld op de fiets.