Telefoon

In deze tijd van wereldwijde communicatie is een van de eerste zaken die je geregeld wil hebben een goede telefoon verbinding. Goed voorbereid als ik was had ik in Amersfoort al een sim Lock vrije telefoon gekocht en in Vientiane was een eerste gang naar een winkeltje waar ze telefoonkaarten verkopen. Daar zijn er duizenden van hier, telefonie moet echt een substantieel deel van de economie uitmaken. Ik betaalde 50.000 Kip voor een kaart met nummer en een beltegoed van 10.000 Kip. Dat leek me geen slechte deal, tot de Keniaanse vrijwilligster, Nellie, in een volgende winkel 10.000 Kip betaalde voor dezelfde kaart.
De kaart was snel genoeg geïnstalleerd en telefoonnummers met de andere vrijwilligers uitgewisseld. Even de Nederlandse telefoonnummers overnemen van de andere kaart en het eerste telefoontje naar Felice kon gepleegd. Dat ging goed, alleen bleek tijdens het gesprek met Thij dat de 50.000 Kip beltegoed (iets minder dan € 5) al heel snel op was en midden in het gesprek werd de verbinding verbroken.
Geen nood, even bellen met het informatie nummer om te vragen naar sms service. Geen verbinding. Volgende morgen nogmaals geprobeerd, omdat ik sms-jes stuurde, maar geen antwoord kreeg. Een beetje een Joep van 't Hek ervaring. Eerst doorverbonden met de Engelse sectie, toen in de wacht en aan het eind bleek er geen klantenservice beschikbaar. En dat twee keer. Op kantoor nagevraagd en een bezoek gebracht aan het hoofdkantoor van de provider (ETL een staatsbedrijf dat in het Zuiden de beste dekking heeft.), een kwartiertje op de fiets. Daar werden we vorstelijk ontvangen in een wachtruimte met airco. De wachtstoelen in een vierkant in het midden en langs de wanden bureaus met service medewerkers. Banken zijn ook zo ingericht geld wisselen is een fluitje van een cent hier, zonder een spoortje bureaucratie. We werden geholpen daar een mooie dame, die wat met de telefoon rommelde en ons een telefoonnummer gaf van de technische vrouw. Hierop volgde een uitgebreide sms uitwisseling over de landen en telefoonnummers die me hebben geprobeerd te sms-en. Het is een prettig contact, maar het heeft nog niet tot resultaat geleid. Ik kan sms-en, maar nog niets ontvangen. Ik ben benieuwd of dat nog gaat lukken uiteindelijk.
De eerste week is ten einde, we gaan zo met de staf en nieuwe vrijwilligers de week afsluiten met een gezamenlijke lunch. We hebben introducties gehad over de projecten waar we gaan werken, hoe er gerapporteerd moet worden, de medische situatie en we hebben een beetje rondgekeken in Vientiane en geleerd voor onszelf te zorgen. Ze hebben hier overal goed brood. Waarschijnlijk een rest van de Franse tijd. Je kunt dus op straat verse baguettes kopen. We hebben samen gekookt, gister een lekkere Indiase curry. Somnath, de Indiase vrijwilliger, heeft zelfs een hogedrukpan meegenomen. Ik heb me een beetje ontfermd over de verdroogde potplanten bij het huis. Wat water regelmatig maakt al een heel verschil. Hier nog wat foto's van de activiteiten in het VSO office. Volgende keer wat meer over de Lao lessen.


Een voorbeeldig klasje.
Vlnr Suzan, José-Marie, Nellie, Somnath, Milena en Khamla.



VSO kanoor; Khamla en Somnath.