BpiiMay Lao, Lao Nieuwjaar.

14, 15 en 16 april zijn de drie dagen waarop het Laotiaanse Nieuwjaar gevierd wordt. Onze taalleraren, hadden ons al een beetje voorbereid op wat er komen ging en geprobeerd er voor zich zelf nog wat extra vrije dagen uit te slepen. Uiteindelijk hebben we deze week, maar één dag les gehad. Op straat begon de voorbereiding bijna ongemerkt, er kwamen steeds meer stalletjes met kleding met grote bloemenmotieven, je zag ook veel waterpistooltjes en ‘Supersoakers’ verschijnen en het begon op te vallen dat je wel erg veel jongens zag met geblondeerd haar of vreemde patronen in kleuren op het hoofd.

We werden op verschillende plaatsen uitgenodigd en het bleek dat het feest altijd ongeveer het zelfde verloop had. Eerst lekker eten en drinken, veel BeerLao en dan wordt het al gauw een water ballet. Je krijgt water in de nek, onder het uiten van de wens: gelukkig Nieuwjaar (sabaidee bpiimay) Dan komt er ook nog iemand met talkpoeder of lipstick en het eindigt met flink wat shampoo in het haar. De speciale kleding met bloemmotieven is van katoen en dan erg praktisch. Ik ben bij dat ik ook een Bermuda in stijl gekocht heb.

 Niet alleen de feestgangers, maar ook iedereen die voorbij komt op fiets of motor wordt nat gegooid en geleidelijk aan veranderd de hele stad in een water gooiende massa. Auto’s met groepen jongeren smijten water in het rond en worden op hun beurt bekogeld met plasticzakjes met water en soms met kleurstof. Het is een wonder dat dat allemaal in een heel gemoedelijke sfeer blijft verlopen omdat er echt wel eens een voorruit sneuvelt of een projectiel erg ongelukkig en pijnlijk aankomt. Ik heb motorrijders zien stoppen om het wat makkelijker te maken om ze nat te gooien. Het is echt niet mogelijk om droog door de stad te fietsen, dus telefoon, portemonnee en laptop moeten in een plastic zak mee. Daar zijn natuurlijk ook speciale kleine waterdichte tasjes voor te koop.

’s Avonds waren er langs de Mekong twee grote dance podia van twee biermerken. Het dansende publiek werd daar van buiten natgehouden door een enorm waterkanon en van binnen door het bier natuurlijk. Al met al een sfeer die mij meer aantrekt dan het Nederlandse vuurwerk, maar het is hier 34⁰C en ik zie Nederland nog niet kletsnat voor me op 31 januari.

De volgende dag wat meer ruimte voor reflectie; het is de traditie dat men de tweede dag probeert tenminste zeven tempels te bezoeken. Bij de tempels hebben de monniken de Boeddha beelden buiten gezet en die worden besprenkeld met geparfumeerd water. De monniken binden dan een wit, geel of oranje draadje om je pols waarbij een wens wordt uitgesproken. Je kunt zo een heel bosje draadjes om je pols verzamelen. Ze moeten er uiteindelijk vanzelf afvallen op den duur anders komt de wens natuurlijk niet uit.

Gister hebben Somnath , (de volunteer uit India) en ik nog een trip gemaakt naar Pak Leuk. Hij was uitgenodigd door een vriendin en we gingen met de hele familie in de pickup op weg voor een trip van 100 km heen en 100 km terug. Bij ieder feestje langs de weg, en dat waren er veel, een besproeiing, of een bekogeling, maar vanuit de auto werden ook veel voorbijgangers op fietsen en motors nat gegooid. Pak Leuk ligt aan de rivier Nam Leuk en daar hebben we gezwommen, lekker gegeten (vlees en vis van de barbecue) en de tempel bezocht om 9 uur ’s avonds waren we weer thuis, klets nat natuurlijk. Van mij mogen we het nu wel even droog houden.