Pakxong

         

Dinsdag 3 mei vertrokken we ’s avonds met de nachtbus naar Pakse. De bussen zijn ingericht voor nacht vervoer. Je kunt twee aan twee liggen en er wordt veel gebruik van gemaakt.  Er rijden tientallen bussen  dezelfde route. Ik heb niet veel geslapen terwijl het enige minpuntje tijdens de rit een aanrijding met een kalf was, dat direct werd ingeladen voor de barbecue. ’s Morgens rond een uur of 8 kwamen we veilig aan in Pakse. Daar moest ik nog even mijn weg zoeken;  de bus naar Pakxong vertrekt van een ander busstation, maar ik kon gratis meerijden met de bus van Somnath die naar Salavan gaat. Ik vond al gauw een busje dat naar Pakxong ging. Een uurtje wachten voor er voldoende passagiers waren en toen op weg. Het Research Centre is ongeveer 15 km vòòr Pakxong in een gehucht dat Ituo heet. Vanaf de weg begon ik mijn tocht met de bagage, maar ik zag al gauw in dat dat geen doen was, bovendien had ik geen idee hoe ver het was. De bagage dus bij een winkeltje achtergelaten en verder gelopen. Een kilometer of twee verder was het station. Mooie gebouwen die betere tijden gekend hebben, het ziet er allemaal een beetje verwaarloosd uit. De baas was er niet, maar zijn vervanger spreekt goed Engels en na een uurtje kwam de Deputee director (de baas) van het feest op de school waar hij was geweest. Ik werd meteen uitgenodigd om ook naar de school te komen. Daar was een  basi ceremonie (daar zal ik later nog wel eens over schrijven)  aan de gang in verband met het in gebruik nemen van een aantal nieuwe lokalen en het begin van de trainingsperiode van zo’n 20 kwekelingen van de PABO in Pakse. Meteen natuurlijk eten en drinken, maar het gaf wel een goed gevoel welkom te zijn. Ze verwachten veel van een ervaren volunteer van 61, maar vooralsnog komt de concrete wens neer op het geven van Engels aan de staf. Er is al een klasje van 13 belangstellenden geformeerd. We zullen zien.

Mijn kamer is OK, maar ik heb nog geen voorzieningen. Geen water koker of i.d. geen koelkast, dus het is behelpen voorlopig. Er wordt gewerkt aan de pomp dus misschien morgen water. Gelukkig stond ee wel een volle emmer klaar om me te wassen. Sinds ik hier ben is de stroom 3 keer voor langere tijd uitgevallen en de internetverbinding is al een hele tijd buiten gebruik, maar daar wordt over gebeld. Het ligt aan de provider die geen actie heeft ondernomen na een bliksem inslag. In het dorpje is alleen tussen de middag soep te koop en verder is brood ook moeilijk te krijgen. Een beetje improviseren dus. Ik heb meteen de koe maar bij de hoorns gepakt en ben met een privé auto terug gereden naar Pakse om prijsopgaaf te vragen voor ijskast, gastoestel met gasfles, water- en rijstkoker, glazen, borden, bestek, panen ed. In een internetcafé dit naar VSO gemaild en al snel kwam het telefoontje dat de aankopen akkoord waren, maar dat we moeten wachten tot er geld uit Thailand is overgemaakt voor we tot aanschaf kunnen overgaan. In het VSO kantoor zitten twee fantastische vrouwen (de 2 Khamla’s) die inzagen dat het zo niet makkelijk is en ze hebben meteen geregeld dat mijn motorfiets op de bus naar hier kwam.

 De volgende morgen om half 8 kon ik hem aan de weg in ontvangst nemen. Dat maakt de zaak natuurlijk een stuk aangenamer. Ik ben al even naar Pakxong geweest om op de markt te kijken en ’s avonds in een nog vrij verlaten, nieuw toeristen onderkomen een luxe pilsje gedronken. Waar krijg je in Nederland een gratis glas water bij je biertje geserveerd. Ik heb ook de Et-tu waterval bezocht; een leuk watervalletje hier vlakbij. In het dorpje Ituo is een winkeltje van de plaatselijke coöperatie van kleine koffieboeren. Ze hebben een Fair Trade keurmerk en maken daar trots reclame mee. De koffie daar is heerlijk, sterk en lekker. Voor 5000 kip (€ 0,50) krijg je er ook nog zoveel gratis groene thee bij als je wilt, dat is hier de gebruikelijke manier van zwarte koffie serveren. Het ergste leed is dus alweer geleden. Ik denk dat ik het hier wel naar mijn zin ga krijgen.