Trip naar Thailand.

A room with a view.

Het begint hier in het Research Centre in Ituo al een beetje vertrouwd te raken. Ik heb een dagelijks ritme, van eerst de kamer vegen, alle vleugels en dode insecten weg.
Dan een tochtje naar het dorp voor een kop koffie. Van half 9 to 12 uur in kantoor, lunch, de rest van de middag op kantoor, soms een spelletje petanque  en dan koken, kijken of er een internet verbinding mogelijk is ,wat lezen, muziek en naar bed.

Op het werk is me eigenlijk alleen gevraagd Engelse les te geven. Ik heb een gesprekje gehad met de twintig mensen die daar belangstelling voor hadden en ik heb twee groepen gemaakt en geef die nu 2 keer 1,5 uur in de week les, plus een groepje van 4 managers die een speciale training willen. Het grootste probleem is dat ze heel bang zijn om fouten te maken en te praten. De talen verschillen natuurlijk ook erg. Ik heb mij maar als doel gesteld om ze zoveel mogelijk naar Engels te laten luisteren en eigenlijk ze te dwingen in korte zinnetjes te spreken. We beginnen dus heel eenvoudig met korte zinnen en 10 woorden per les. Voorlopig houdt het me bezig.

Gister een trip naar Ubon Ratchathani in Thailand gemaakt omdat ons toeristenvisum weer verliep. Dit keer wel iets verder dan bij Vientiane net over de grens. De grens is ongeveer 30 km van Pakse en dan is het 100 km naar Ubon. Een bus trip van ongeveer 3 uur. Susan, de Engelse volunteer die in Paksee woont, had kaartjes geregeld voor José-Mario en mij. Ik vertrok op de motor om half zeven naar Pakse,  en na wat zoeken naar hun huis, gingen we met een tuktuk die ons langs de weg oppikte naar het busstation om om half 9 te vetrekken. Bij de grens geen problemen, alleen wat wachten en om half 12 waren we in Ubon. Daar de terugweg geregeld en boodschappen gedaan.

De vorige keer schreef ik dat ik niet veel verschil zag tussen Laos en Thailand maar hier waren toch wel degelijk verschillen te merken, ook omdat je in een grote stad was. Enorme supermarkten, waar alles te krijgen is en veelal veel goedkoper dan in Laos. Om 15.30 uur ging de bus terug en om kwart over 6 waren we weer terug in Pakse. Te laat om terug te rijden, want in het donker rijden is hier echt gevaarlijk.

Susan woont met Mozes (de Oegandese volunteer) in een enorm huis, daar dus maar geslapen, maar eerst lekker gegeten. In een volkomen verlaten restaurant van een enorm toeristen hotel aan de Mekong waar ze een heerlijke vis klaarmaakten. Alles moest voor ons speciaal klaar gezet, de kok gewekt, licht aan, deuren en ramen open, tafel gedekt, ventilator erbij, maar we hadden een lekkere avond. De volgende morgen, zondag dus, lekker ontbeten in Pakse, nog wat supermarkten af voor boodschappen, naar de markt voor groente fruit en brood en om 12 uur was ik weer thuis. Daar werd ik uitgenodigd voor een lunch met Lao food, door mijn buurvrouw.  Ze was naar haar ouders in Dong Khong (helemaal in het zuiden van Laos)  geweest en had verse vis meegenomen. Vis, veel groente, noodles, alles gekookt in bouillon, lekker!